Гостуваме на едно от най-красивите и икономически развити села в Софийска област – Чавдар. Говорим за състоянието на селското и горското стопанство, туризма и инвестициите, бита, културата и традициите на хората от община Чавдар. Тя се намира в Златишко-Пирдопската котловина, в подножието на Стара планина, на 71 km от столицата. В съседство са градовете Златица и Пирдоп. Състои се само от едно населено място – с. Чавдар. Населението е около 1100 жители – осмата най-малка община в Република България.
Първият гост е кметът Григор Даулов, носител на приза „Кмет на гражданите 2021“:
„Едно от най-трудните неща е изграденото да се поддържа. Нямам приемен ден, всеки е добре дошъл, контактът е непосредствен. От 2006 са може би 40-50 реализираните проекти с външно финансиране, може би за около 20 милиона лв общо. Те са в 3 области – инфраструктура (ВиК, улици), туристическа инфраструктура и социална сфера – подпомагане на най-нуждаещите се и обучение и квалификация.
Чавдар е в индустриален район и неизбежно има екологични предизвикателства. Нещата в течение на годините се подобряват, замърсяванията са инциденти. Състоянието на р.Тополница трябва да се реши от държавата, тя е практически мъртва от стари замърсявания. Иначе нямаме разлика между периферията и центъра на селото.
На базата на проучванията и находки през 60-те, през 2012 създадохме археологически парк с неолитни къщички, посещавани от всички континенти. Идват много млади хора с деца от столицата. Почти всяко семейство има работещи в едно от трите големи предприятия в района, безработицата е много ниска, много малко пътуват до София. Опитваме се да създадем условия за младите. Предлагаме безплатни закуска с плод и обяд в училището. Постоянство и ежедневна работа – така сме свикнали, както и дългосрочни цели, които да следваме.“Кина Боюклиева е зам.-директор на основно училище „Св. Св.Кирил и Методий“:
„Новите възможности са добри учители в съвременна образователна среда, както и дейностите на учениците. Опит и младост, желание за работа, това са нещата, които мога да кажа за нашите колеги. В училището имаме 87 деца. Не търсим самоцелно новото, търсим най-прагматичното в образованието. Освен на учителите разчитаме на външни сътрудници за дейностите по интереси. Това бе оценено от Агенция за защита на детето и имаме приз за иновации.
За учениците си търсим проекти по практически въпроси, в които да прилагат знания в различни области. Разчитаме на възможности да накараме учениците да заобичат ученето. Разчитаме и на гражданското образование, на морал, доброволчество. Учим ги да бъдат равностойни на другите.“
Иван Терзиев е председател на НЧ „Надежда 1900“:
„Имаме самодейни хорове – женски, детски, коледарски, стари шлагери. Самодейците намаляват, младите си отиват и остават тези от средното поколение. За най-малките има три възрастови танцови групи и кръжок „Сръчни ръчички“. Участваме във фестивали и организираме такъв на средногорската песен и на старите шлагери.“
Стоян Раков е следващият ни гост – той е земеделски производител:
„За нас събота и неделя не съществуват. Произвеждаме зърнено-житни култури, опитваме и с рапица и зимен лен. В държавата не е правилен сеитбооборота и затова се опитваме да излезем от това. За 27 години работа на полето имаме само 1 европроект за закупуване на един трактор с прикачен инвентар. Преди имахме хора с желание да работят, но сега вече не искат да работят тежка работа. Последните 4 години никой не е потърсил работа при мен.
Държавата може да определи строги квоти за изкупуване и да облекчи малко писането на проекти, не винаги можем да си позволим обучени хора. Работим с нова техника с автоматично управление, пръскаме с дронове, но младите не се интересуват да попитат за тези неща.“
Генка Иванова е бивш директор на училището в с.Чавдар:
„Имам 32 години стаж само в това училище, преподавах Български език и литература. Радвам се, че много от нашите ученици са наши ръководители – кметът, директорът и зам-директорът на училището. В онова време изграждахме личността на учениците и професионалната им насоченост. Провеждахме много срещи с известни личности и екскурзии. В с.Чавдар учехме децата да обичат фолклора и днес това се вижда в богатата самодейност.
Допреди да се пенсионирам не знаехме какво е дрога, беше престъпление, ако някой ученик запалва цигари. Изискванията на учителите съвпадаха с тези на родителите. Разбирам колко е трудно на учителите сега. Родителите би трябвало да отделят повече време за общуване с децата и често обвиняват училището, че не си е свършило работата.
Селото датира от хилядолетия, за това говорят разкопките от местността Тополница. Много от експонатите са в музея в местността Св. Петка. Историята ни продължава да се твори и днес. Благодарение на бившия и настоящия кмет имаме задържане на младите хора. По мое време нямаше ученици, които учат в чужбина, но сега има такива, които се връщат и имат свой бизнес.“
Деница Щрегарска – Лулчева и съпругът ѝ Никола са младо семейство, което от София е дошло да живее в с.Чавдар:
„Аз съм оттук и никога не съм си мислил, че ще се върна. След раждането на дъщеря ни решихме да се върнем и отглеждаме зеленчуци за децата. Програмист съм и работя хибридно. Има работа за всички. (Никола). „Имаме повече свободно време, прекарваме го семейно, цялата местност го позволява.“ (Деница)
Патрисия Николова е студентка по право в СУ „Свети Климент Охридски“:
„София предлага много възможности, но спокойствието на село е незаменимо. Тук човек се учи за корените си. От ранна детска възраст съм самодеец. Искам да се развивам тук и да правя нещо за Чавдар. Преди няколко години развих проект за младите – „Деца играят вън“ – да осигури повече свободно време на децата и да се създават повече забавления за тях.“
Най-вкусното за нас са баницата (Патрисия), баница с кисело зеле (Никола), насочили сме се към детските напитки (Деница).
Източник: bnr.bg